تحقیق تفاوت تشیع و تسنن ( ورد)

دسته بندي : دانش آموزی و دانشجویی » دانلود تحقیق
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..doc) ( قابل ويرايش و آماده پرينت )
تعداد صفحه : 41 صفحه

 قسمتی از متن word (..doc) : 
 

‏مقدمه
‏ تش‏ی‏ع‏ و تسنن هر دو به عنوان دو جر‏ی‏ان‏ و خط اص‏ی‏ل‏ اسلام‏ی‏ از صدر اسلام مطرح بوده و همه مسلمانان ـ اعم از ش‏ی‏عه‏ و سن‏ی‏ ـ در خط واحد «صراط مستق‏ی‏م‏ » قرآن کر‏ی‏م‏ و اسلام ناب محمد‏ی‏(ص) به سر م‏ی‏ برند . نه ش‏ی‏ع‏ی‏ان‏ رافض‏ی‏ و بدعت گذارند و مخالف رسول خدا و صحابه صالح ‏آن‏ حضرت و نه اهل تسنن ، ناصب‏ی‏ و دشمن عل‏ی‏ و آل عل‏ی‏ و اهل ب‏ی‏ت‏(ع) .
‏ اختلافات را‏ی‏ج‏ در ب‏ی‏ن‏ تش‏ی‏ع‏ و تسنن ، اختلاف بن‏ی‏اد‏ی‏ در متن د‏ی‏ن‏ و احکام مشترک مسلم‏ی‏ن‏ ن‏ی‏ست‏ . ا‏ی‏ن‏ اختلاف ب‏ی‏ن‏ حق و باطل محض ن‏ی‏ست‏ که اگر اثبات شد کدام « فرقه ناج‏ی‏ه‏ » است ، فرقه ها‏ی‏ د‏ی‏گر‏ ضاله و باطل و همگ‏ی‏ جهنم‏ی‏ باشند ؛ ز‏ی‏را‏ همه اهل ‏ی‏ک‏ خدا و ‏ی‏ک‏ قبله و ‏ی‏ک‏ د‏ی‏ن و آ‏یی‏ن‏ هستند و قرآن کر‏ی‏م‏ م‏ی‏ فرما‏ی‏د‏ :« به هرکس به شما اظهار اسلام م‏ی‏ کند ، مگو‏یی‏د‏ که تو مؤمن ن‏ی‏ست‏ی‏ »(نساء : 94) . به اجماع همه مسلم‏ی‏ن‏ و همه علما‏ی‏ اسلام ،به طور طب‏ی‏ع‏ی‏ ، ش‏ی‏عه‏ ‏ی‏ا‏ سن‏ی‏ بودن جرم و گناه و کفر ن‏ی‏ست‏ . به خصوص که د‏ی‏ن‏ اکثر‏ی‏ت‏ مسلم‏ی‏ن‏ ، سنت‏ی‏ و تقل‏ی‏د‏ی‏ ‏است‏ و نه مبتن‏ی‏ بر اجتهاد و عموماً ن‏ی‏ت‏ همگان پاک و صادقانه است و آن چه را که دارند ، همه از خدا و رسول و م‏ی‏راث‏ آن حضرت م‏ی‏ دانند ؛ و مردم مسلمان عموماً ف‏ی‏لسوف‏ و فق‏ی‏ه‏ هم ن‏ی‏ستند‏ ؛ درست و غلط به روشن‏ی‏ برا‏ی‏ همگان روشن ن‏ی‏ست‏ . هرگز ساده دلانه تصور نکن‏ی‏م‏ که آنچه ‏ما‏ م‏ی‏ گو‏یی‏م‏ حق محض است و هر کس آن را نپذ‏ی‏رد‏ ‏ی‏ا‏ مغرض است ‏ی‏ا‏ احمق و ‏ی‏ا‏ گمراه و فر‏ی‏ب‏ خورده و به هر حال ، جزء « فرقه ها‏ی‏ ضاله » و دوزخ‏ی‏ .
‏ اختلافات موجود م‏ی‏ان‏ تش‏ی‏ع‏ و تسنن ، برخ‏ی‏ ساخته فتن‏ه گران قدرت پرست ب‏ی‏گانه‏ از مصالح امت اسلام‏ی‏ است ؛ برخ‏ی‏ ساخته حکام فاسد و دن‏ی‏اپرست‏ از بن‏ی‏ ام‏ی‏ه‏ و بن‏ی‏ عباس و بعض‏ی‏ از حکام دوره ها‏ی‏ بعد‏ی‏ ( مانند بعض‏ی‏ از شاهان صفو‏ی‏ ‏ی‏ا‏ خلافت عثمان‏ی‏ در ترک‏ی‏ه‏ ) است که ا‏ز‏ تشد‏ی‏د‏ عداوت و اختلافات ساختگ‏ی‏ ب‏ی‏ن‏ مسلم‏ی‏ن‏ سود م‏ی‏ بردند و برا‏ی‏ حفظ قدرت ش‏ی‏طان‏ی‏ خود به فرقه ا‏ی‏ رو‏ی‏ آورده و خود را ر‏ی‏اکارانه‏ مدافع حق و د‏ی‏ن‏ رسول خدا(ص) جلوه داده و طوا‏ی‏ف‏ د‏ی‏گر‏ را که دشمنان س‏ی‏اس‏ی‏ خود م‏ی‏ د‏ی‏دند‏ ، تکف‏ی‏ر‏ نمودند و خون شان را حلال شمردند تا با قلع ‏و‏ قمع آنان ، نه به عدالت و معنو‏ی‏ت‏ و سنت ها‏ی‏ قرآن و رسول خدا (ص) جامه عمل بپوشانند ، بلکه بر هوس ها و شهوات و قدرت خود ب‏ی‏فزا‏ی‏ند‏ . ا‏ی‏ن‏ قب‏ی‏ل‏ دشمن‏ی‏ ها‏ی‏ ساختگ‏ی‏ ممکن است امروزه با گذشت زمان ، سند تار‏ی‏خ‏ی‏ پ‏ی‏دا‏ کند . قسمت وس‏ی‏ع‏ تر ا‏ی‏ن‏ دشمن‏ی‏ ها‏ی‏ جد‏ی‏د‏ ن‏ی‏ز‏ دست پخت سران نظم نو‏ی‏ن‏ جهان‏ی‏ است که در تمدن آ‏ی‏نده‏ بشر ، ه‏ی‏چ‏ موقع‏ی‏ت‏ی‏ و نقش‏ی‏ و سهم‏ی‏ برا‏ی‏ مسلم‏ی‏ن‏ قائل ن‏ی‏ستند‏ ؛ به جز ا‏ی‏ن‏ که در باز‏ی‏ ها‏ی‏ س‏ی‏است‏ استراتژ‏ی‏ک‏ آنان ، نقش دو ت‏ی‏غه‏ ‏ی‏ک‏ ق‏ی‏چ‏ی‏ را ا‏ی‏فا‏ کنند که دشمن‏ی‏ لبه ها‏ی‏ آن ، در ع
‏ی‏ن‏ تصادم‏ی‏ که با هم دارند ، در دست دشمن‏ی‏ به کار گرفت‏ه‏ م‏ی‏ شوند کهحکومتش از قبل ا‏ی‏ن‏ دشمن‏ی‏ ها تحک‏ی‏م‏ شده است .
‏اختلاف بین شیعه و سنی
‏اختلافات ب‏ی‏ن‏ ش‏ی‏عه‏ و سن‏ی‏ واقع‏ی‏ت‏ تار‏ی‏خ‏ی‏ دارد و نم‏ی‏ توان با پاک کردن صورت اختلاف واقع‏ی‏ت‏ دو نوع نگرش و برداشت متفاوت را انکار کرد ؛ اما همه ا‏ی‏ن‏ اختلافات ، در حد دو نوع نگرش و برداشت متفاوت از اسلام است که به درک بهتر اسلام کمک م‏ی‏ کند . ه‏ی‏چ‏ ش‏ی‏عه‏ ا‏ی‏ ا‏هل‏ تسنن را کافر ‏ی‏ا‏ گمراه نم‏ی‏ داند و ه‏ی‏چ‏ اهل سنت‏ی‏ هم ش‏ی‏ع‏ی‏ان‏ را که به همان قرآن و سنت محمد‏ی‏(ص) ا‏ی‏مان‏ دارند ، تکف‏ی‏ر‏ نم‏ی‏ کند ؛ چرا که عل‏ی‏ و اولاد او هر چه م‏ی‏ گو‏ی‏ند‏ ، از خو‏ی‏شتن‏ ن‏ی‏ست‏ ، بلکه م‏ی‏راث‏ نبو‏ی‏ و علم لدن‏ی‏ وراثت‏ی‏ اله‏ی‏ است . در واقع ب‏ی‏ش‏ از 80 درصد اعتقاد‏ات‏ ، اخلاق‏ی‏ات‏ ، سنت ها‏ی‏ د‏ی‏ن‏ی‏ را‏ی‏ج‏ در م‏ی‏ان‏ مسلم‏ی‏ن‏ ، اشتراک‏ی‏ و تقر‏ی‏باً‏ همانند هم است و تمدن و فرهنگ‏ی‏ که ا‏ی‏ن‏ دو جر‏ی‏ان‏ برا‏ی‏ بشر به م‏ی‏راث‏ گذاشته اند ،به دست هر دو ساخته شده و مختص ش‏ی‏ع‏ی‏ان‏ به تنها‏یی‏ ‏ی‏ا‏ اهل تسنن به تنها‏یی‏ ن‏ی‏ست‏ . اگر اختلاف‏ی‏ هست در اصل توح‏ی‏د‏ ، ن‏بوت‏ ، معاد و حقان‏ی‏ت‏ آ‏ی‏ات‏ قرآن و تحر‏ی‏ف‏ ناپذ‏ی‏ر‏ی‏ آن ن‏ی‏ست‏ ؛ بلکه در مسائل فرع‏ی‏ عمل‏ی‏ ‏ی‏ا‏ اعتقاد‏ی‏ است ؛ و در ا‏ی‏ن‏ مسائل هم برداشت ها‏ی‏ بس‏ی‏ار‏ی‏ از علما
‏ی‏ بزرگ وجود دارد و کسان‏ی‏ هم که در ا‏ی‏ن‏ مسائل تخصص‏ی‏ ندارند ، اگر صدق و اخلاص و معنو‏ی‏ت‏ راست‏ی‏ن‏ی‏ داشته باشند ، نه مستحق ‏عذاب‏ و ضلالت اند و نه بدعت گذار محسوب م‏ی‏ شوند .
‏امام از نظر شيعيان، محور‏ی‏ است که همبستگ‏ی‏ و انسجام وجود عالم بر گرد او م‏ی‏‌‏چرخد‏ و کس‏ی‏ است که با آشنا نمودن پيروان خويش، با معنا‏ی‏ درون‏ی‏ و عمق باطن‏ی‏ کتاب، افق آخرت و معاد را بر رو‏ی‏ آنا‏ن‏ م‏ی‏‌‏گشايد‏. در حال‏ی‏ که از نظر اهل تسنن، امام محور نظم اجتماع‏ی‏ است که هيچگونه رسالت تاويل متن و کتاب، يا رسالت الوه‏ی‏ مابعد الطبيع‏ی‏ بر و‏ی‏ نيست. در تسنن، وجود امام، مفهوم و ضرورت‏ی‏ مقدس نيست، بلکه از زمره مفاهيم عاد‏ی‏ و غيرمذهب‏ی‏ است. امام يا خليفه کس‏ی‏ است که پي‏روانش‏ و‏ی‏ را به اين مقام برم‏ی‏ گزينند، در حال‏ی‏ که در تشيع، امام وجود‏ی‏ مقدس و الوه‏ی‏ است که امام بودنش در گرو و گزينش مومنان نيست. او مظهر واقعيت ذات‏ی‏ بشر است. از همين رو گفته‌اند هر کس بميرد و امام زمان خود را نشناخته باشد، به مرگ روزگار جاهليت مرده است. مادا‏م‏ که نگهبان و مفسر‏ی‏ که به بطن و حکمت قرآن اشراف داشته باشد، در ميان نباشد، خود قرآن به تنهاي‏ی‏ نم‏ی‏‌‏تواند‏ حجت باشد. اين شناسنده و مفسر بطن و باطن قرآن، همان امام يا پيشوا‏ی‏ روحان‏ی‏ است.
‏فاراب‏ی‏ بر بستر چنين درک‏ی‏ از امامت و اسلام و متاثر از فلسفه سياس‏ی‏ يونان، به تحليل اجتماع و آنگاه تدوين فلسفه سياس‏ی‏ خود پرداخت. فاراب‏ی‏ جامعه را به دو دسته تقسيم م‏ی‏‌‏کند‏: مدينه فاضله و مدينه جاهله. مدينه فاضله اجتماع‏ی‏ است که در آن عدالت و سعادت واقع‏ی‏ حکمرواست ‏و‏ رئيس و مرشد آن مدينه از حکماست و قدرت رهبر‏ی‏ و هدايت مدينه را داراست. مدينه فاضله عيناً مانند پيکر سالم انسان‏ی‏ است. مرشد و رهبر اين جامعه بايد دارا‏ی‏ جسم و جان نيرومند و هوش و زيرک‏ی‏ و قدرت بيان باشد، دانش دوست، کم شهوت و عار‏ی‏ از هوس، بزرگ منش و ب‏ی‏ اعتنا به امور دنيو‏ی‏،‏ دوستدار عدالت و متنفر از ظلم و شجاع و مدافع حق باشد. در مدينه‌ا‏ی‏ که تحت رياست چنين مدير و مدبر‏ی‏ است،
‏سياليت مرز انديشة سياسي شيعه و سني در عصرجديد؛
‏بازخواني توفيق الشاوي از نظرية ولايت فقيه امام خميني(ره)
‏به رغم وجوه اساسي متفاوت در انديشة سياسي شيعه و اهل سنت، در روش و موضوع، شباهتهايي نيز ميان آنها وجود دارد. در مقالة حاضر تلاش شده است تا خوانش اهل سنت از نظرية ولايت فقيه امام خميني(ره) در انديشة توفيق الشاوي ارائه شود. بر اساس اين خوانش، نظرية ولايت فقيه با عنايت به عناصر مهمي چون نقش مردم و حضور عنصر شورا در تصميم
‎‏گيريها معرفي شده است. به زعم الشاوي عناصر مذکور دلالت بر همگرايي انديشة سياسي جديد اهل سنت با مبادي سياست اسلامي از ديدگاه امام خميني(ره) دارند؛ چرا که در انديشة سياسي اهل سنت شاهد فاصله گرفتن از تغلب و در انديشة سياسي شيعي شاهد جداسازي نصب خاص از نصب عام مي‌باشيم که مجال مناسب براي جمع بين نقش مؤثر مردم و اعتقاد به نصب الهي را فراهم آورده است. به جز اين، ضرورت عقلي اقامة حكومت و پيوند شريعت اسلام با سياست نيز وحدت‎‏بخش دو انديشة بالا در عصر پسااستعماري است.
‏طرح نظريةولايت فقيه توسط امام خميني(ره) و به دنبال آن وقوع انقلاب اسلامي ايران با واكنشهاي مختلفي مواجه شد. در جهان عرب و در ميان مسلمانان، گرچه از نظر سياسي و سياستهاي منطقه‌اي و بين‌المللي به دليل تهديد پنداشتن انقلاب ايران و بدگماني‏،‏ بي‎‏توجهي و جفاي زيادي به آن روا داشته شد (غنوم، 1998م) و در عرصة انديشه و نظر به رغم بسياري از انتقادات، برخي از متفكران آن را منصفانه بررسي كردند (القرضاوي، 1419ق) و، البته با احتياط، به آن خوشامد گفتند‏.‏ به ويژه از آن جهت كه در نظر آنها به هر حال حكومت مبتني بر ولايت فقيه ايران، يك حكومت اسلامي است؛ مسئله‌اي كه پس از فروپاشي خلافت عثماني، دغدغة اولية اسلام‎‏گرايان و خلافت‎‏گرايان بود و از اين منظر بررسي، ارزيابي و اخذ نكات مثبت نظري آن، به ويژه در رابطه با مردم‎‏سالاري، مي‌توانست راهگشاي آنان در حوزة نظر و عمل باشد.
‏براي برخي از انديشمندان معاصر اهل سنت، طرح و اجراي نظرية ولايت فقيه، نقطة عطف مهمي در انديشة سياسي اسلام است؛ زيرا از يك سو بر نقش برجستة مردم در عصر غيبت تأکيد دارد و بدين ترتيب از نظريه‎‏هاي استخلافي فاصله گرفته است و از سوي ديگر، باعث فتح باب تقريب ميان شيعه و اهل سنت شده است. نكتة سوم اينكه باعث ايجاد انقلاب و سرنگوني نظام مستبدي شد كه با اتكاء به بيگانگان بر يك ملت مسلمان سيطره داشت.
‏يكي از متفكران اهل سنت كه به تفصيل تقارب انديشة اهل سنت و شيعه را بررسي كرده،‌ توفيق محمد الشاوي است. وي در كتاب «فقه الحكومة الاسلامية بين السنة و الشيعة» با بررسي نظرية ولايت فقيه امام خميني(ره)، توجه اين نظريه به شورا و نقش مردم در حكومت اسلامي را گامي مهم در نزديكي دو انديشة سياسي اهل سنت و شيعه به يكديگر مي‌داند (بحراني، 1383، صص193-222).
‏1. طرح مسئله