تحقیق اقرار 40 ص

دسته بندي : دانش آموزی و دانشجویی » دانلود تحقیق
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..doc) ( قابل ويرايش و آماده پرينت )
تعداد صفحه : 51 صفحه

 قسمتی از متن word (..doc) : 
 

‏1
‏پيشگفتار
‏اِقْرار، اصطلاحى‏‌‏ فقهى‏‌‏ و حقوقى‏‌‏ و آن‏‌‏ عبارت‏‌‏ است‏‌‏ از اِخبار به‏‌‏ حقى‏‌‏ برای‏‌‏ دیگری‏‌‏ به‏‌‏ زیان‏‌‏ خود. اقرار در کتب‏‌‏ لغت‏‌‏ به‏‌‏ اذعان‏‌‏ یا اعتراف‏‌‏ به‏‌‏حق‏‌‏ معنا شده‏‌‏ است‏‌‏ (جوهری‏‌‏، 2/790؛ قاموس‏‌‏، ذیل‏‌‏ قرر). خلیل‏‌‏ بن‏‌‏ احمد آن‏‌‏ را اعتراف‏‌‏ به‏‌‏ شى‏‌‏ء (5/22)، و راغب‏‌‏ اصفهانى‏‌‏ (ص‏‌‏ 600) اثبات‏‌‏ شى‏‌‏ء دانسته‏‌‏ است‏‌‏ (قس‏‌‏: حج‏‌‏/22/5). معنای‏‌‏ اصطلاحى‏‌‏ اقرار نیز به‏‌‏ معنای‏‌‏ لغوی‏‌‏ بسیار نزدیک‏‌‏ است‏‌‏ (نک: محقق‏‌‏ حلى‏‌‏، 3/143؛ شهید اول‏‌‏، الدروس‏‌‏...، ‏«‏کتاب‏‌‏ الاقرار‏»‏؛ زیلعى‏‌‏، 5/2؛ قانون‏‌‏ مدنى‏‌‏، مادة 1259).
‏1
‏پيشگفتار
‏اِقْرار، اصطلاحى‏‌‏ فقهى‏‌‏ و حقوقى‏‌‏ و آن‏‌‏ عبارت‏‌‏ است‏‌‏ از اِخبار به‏‌‏ حقى‏‌‏ برای‏‌‏ دیگری‏‌‏ به‏‌‏ زیان‏‌‏ خود. اقرار در کتب‏‌‏ لغت‏‌‏ به‏‌‏ اذعان‏‌‏ یا اعتراف‏‌‏ به‏‌‏حق‏‌‏ معنا شده‏‌‏ است‏‌‏ (جوهری‏‌‏، 2/790؛ قاموس‏‌‏، ذیل‏‌‏ قرر). خلیل‏‌‏ بن‏‌‏ احمد آن‏‌‏ را اعتراف‏‌‏ به‏‌‏ شى‏‌‏ء (5/22)، و راغب‏‌‏ اصفهانى‏‌‏ (ص‏‌‏ 600) اثبات‏‌‏ شى‏‌‏ء دانسته‏‌‏ است‏‌‏ (قس‏‌‏: حج‏‌‏/22/5). معنای‏‌‏ اصطلاحى‏‌‏ اقرار نیز به‏‌‏ معنای‏‌‏ لغوی‏‌‏ بسیار نزدیک‏‌‏ است‏‌‏ (نک: محقق‏‌‏ حلى‏‌‏، 3/143؛ شهید اول‏‌‏، الدروس‏‌‏...، ‏«‏کتاب‏‌‏ الاقرار‏»‏؛ زیلعى‏‌‏، 5/2؛ قانون‏‌‏ مدنى‏‌‏، مادة 1259).
‏2
‏
‏مقدمه
‏در تعریف‏‌‏ و ماهیت‏‌‏ حقوقى‏‌‏ اقرار چند نکته‏‌‏ اهمیت‏‌‏ دارد:
‏1. اقرار نوعى‏‌‏ اخبار است‏‌‏ و اقرار کننده‏‌‏ خبر مى‏‌‏دهد که‏‌‏ حقى‏‌‏ برای‏‌‏ دیگری‏‌‏ برعهدة وی‏‌‏ ثابت‏‌‏ است‏‌‏. از آن‏‌‏رو که‏‌‏ وی‏‌‏ قصد اخبار دارد، نه‏‌‏ انشاء، اقرار نه‏‌‏ یک‏‌‏ عمل‏‌‏ حقوقى‏‌‏ (عقد یا ایقاع‏‌‏)، بلکه‏‌‏ یک‏‌‏ واقعة حقوقى‏‌‏ است‏‌‏ (شهید اول‏‌‏، القواعد...، 1/164؛ مجددی‏‌‏، 60). 2. حقى‏‌‏ که‏‌‏ در این‏‌‏ تعریف‏‌‏ موضوع‏‌‏ اقرار است‏‌‏، در معنای‏‌‏ اعم‏‌‏ به‏‌‏ کار رفته‏‌‏، و شامل‏‌‏ عین‏‌‏، منفعت‏‌‏ و حق‏‌‏ به‏‌‏ معنای‏‌‏ اخص‏‌‏ مانند حق‏‌‏ شفعه‏‌‏، حق‏‌‏ انتفاع‏‌‏، حق‏‌‏ ارتفاق‏‌‏ و حق‏‌‏ قصاص‏‌‏ مى‏‌‏شود. موضوع‏‌‏ اقرار، هم‏‌‏ مى‏‌‏تواند از امور مدنى‏‌‏ باشد و هم‏‌‏ از امور کیفری‏‌‏ (خمینى‏‌‏، 2/50؛ سماکیه‏‌‏، 351-352؛ جعفری‏‌‏، دائرة المعارف‏‌‏...، 1/259).
‏3. اقرار با دعوی‏‌‏ و شهادت‏‌‏ (بینه‏‌‏) تفاوت‏‌‏ دارد، زیرا دعوی‏‌‏ عبارت‏‌‏ است‏‌‏ از ‏«‏اخبار به‏‌‏ حقى‏‌‏ به‏‌‏ سود خبر دهنده‏‌‏ و به‏‌‏ ضرر دیگری‏‌»‏ و شهادت‏‌‏ ‏«‏اخبار به‏‌‏ حقى‏‌‏ به‏‌‏ نفع‏‌‏ دیگری‏‌‏ و بر ضرر شخص‏‌‏ ثالث‏‌»‏، در حالى‏‌‏ که‏‌‏ اقرار - چنانکه‏‌‏ گفته‏‌‏ شد - اخبار به‏‌‏ حقى
‏4
‏‌‏ است‏‌‏ به‏‌‏ سود دیگری‏‌‏ و بر ضرر خبر دهنده‏‌‏ (تهانوی‏‌‏، 2/1183؛ عاملى‏‌‏، 9/212؛ زیلعى‏‌‏، 5/2-3).
‏4. اقرار همیشه‏‌‏ جنبة ایجایى‏‌‏ و اثباتى‏‌‏ ندارد، بلکه‏‌‏ گاهى‏‌‏ سلبى‏‌‏ است‏‌‏، چنانکه‏‌‏ کسى‏‌‏ اقرار کند که‏‌‏ هیچ‏‌‏ حقى‏‌‏ بر ذمة دیگری‏‌‏ ندارد. به‏‌‏ همین‏‌‏ سبب‏‌‏، برخى‏‌‏ اقرار را اینگونه‏‌‏ تعریف‏‌‏ کرده‏‌‏اند: ‏«‏اخبار به‏‌‏ حقى‏‌‏ لازم‏‌‏ بر خبر دهنده‏‌‏، یا به‏‌‏ نفى‏‌‏ حقى‏‌‏ از او‏»‏ (اصفهانى‏‌‏، 2/229؛ خویى‏‌‏، 2/193).
‏5. خبر دهنده‏‌‏ باید به‏‌‏ صورت‏‌‏ جازم‏‌‏ و بدون‏‌‏ تردید و تعلیق‏‌‏ خبر دهد وگرنه‏‌‏ اقرار باطل‏‌‏ است‏‌‏. به‏‌‏ همین‏‌‏ سبب‏‌‏، برخى‏‌‏ در تعریف‏‌‏ اقرار ‏«‏اخبار جازم‏‌»‏ را ذکر کرده‏‌‏اند (شهید اول‏‌‏، الدروس‏‌‏، همانجا؛ خمینى‏‌‏، 2/49).
‏6. در برخى‏‌‏ از موارد اخبارِ قائم‏‌‏مقام‏‌‏ شخص‏‌‏ به‏‌‏ ضرر او معتبر است‏‌‏ و اقرار تلقى‏‌‏ مى‏‌‏شود؛ مانند اقرار وکیل‏‌‏ به‏‌‏ آنچه‏‌‏ در انجام‏‌‏ دادن‏‌‏ آن‏‌‏ وکالت‏‌‏ داشته‏‌‏ است‏‌‏، چنانکه‏‌‏ وکیل‏‌‏ِ در بیع‏‌‏ اقرار به‏‌‏ فروش‏‌‏ مال‏‌‏ موکل‏‌‏ نماید. از این‏‌‏رو، برخى‏‌‏ از فقیهان‏‌‏ در تعریف‏‌‏ اقرار گفته‏‌‏اند: ‏«‏اخبار مکلف‏‌‏ از خود یا موکل‏‌‏ خود به‏‌‏ حقى‏‌‏ لازم‏‌»‏ (ابن‏‌‏ مفتاح‏‌‏، 4/157؛ بطاشى‏‌‏، 8/180؛ سماکیه‏‌‏، 449-451).
‏7. در اقرار خبردهنده‏‌‏ از حقى‏‌‏ سابق‏‌‏ سخن‏‌‏ مى‏‌‏گوید. بنابراین‏‌‏، اعتراف‏‌‏ به‏‌‏ حقى‏‌‏ درآینده‏‌‏ (حق‏‌‏ مستقبل