تحقیق امامت و ختم نبوت 21 ص

دسته بندي : دانش آموزی و دانشجویی » دانلود تحقیق
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..doc) ( قابل ويرايش و آماده پرينت )
تعداد صفحه : 27 صفحه

 قسمتی از متن word (..doc) : 
 

‏نبوت‏........................‏..................................................‏.........‏............. &‏ 1
‏امامت و ختم نبوت
‏بگو‏ ‏اى‏ ‏مردم‏ ‏من‏ ‏فرستاده‏ ‏خدا‏ ‏به‏ ‏سوى‏ ‏همگى‏ ‏شمايم‏. (‏اعراف‏ ۱۵۸(
‏همانا‏ ‏از‏ ‏جانب‏ ‏خداوند‏ ‏نور‏ ‏و‏ ‏كتابى‏ ‏آشكار‏ ‏به‏ ‏سوى‏ ‏شما‏ ‏آمد‏ ‏كه‏ ‏خداوند‏ ‏به‏ ‏واسطه‏ ‏آنها،‏ ‏هر‏ ‏كس‏ ‏را‏ ‏كه‏ ‏در‏ ‏پى‏ ‏خشنودى‏ ‏او‏ ‏باشد،‏ ‏به‏ ‏راه‏ ‏هاى‏ ‏ايمنى‏ ‏هدايت‏ ‏مى‏ ‏كند‏ ‏و‏ ‏ايشان‏ ‏را‏ ‏به‏ ‏خواست‏ ‏خود‏ ‏از‏ ‏تاريكى‏ ‏ها‏ ‏به‏ ‏روشنايى‏ ‏بيرون‏ ‏مى‏ ‏برد‏ ‏و‏ ‏به‏ ‏سوى‏ ‏راه‏ ‏راست‏ ‏هدايتشان‏ ‏مى‏ ‏فرمايد‏. (‏مائده‏ ۱۵ ‏و‏ ۱۶(
‏پيامبر‏ ‏اكرم‏ (‏ص‏) ‏با‏ ‏آيينى‏ ‏كه‏ ‏نور‏ ‏و‏ ‏هدايت‏ ‏است‏ ‏برانگيخته‏ ‏شد‏ ‏تا‏ ‏بشر‏ ‏را‏ ‏به‏ ‏راه‏ ‏هاى‏ ‏امن‏ ‏و‏ ‏سلامت‏ ‏در‏ ‏دنيا‏ ‏و‏ ‏آخرت‏ ‏رهنمون‏ ‏گردد‏. ‏اين‏ ‏سفير‏ ‏هدايت‏ ‏و‏ ‏امنيت‏ ‏لاجرم‏ ‏به‏ ‏علم‏ ‏و‏ ‏عصمت‏ ‏الهى‏ ‏پشتيبانى‏ ‏شده‏ ‏بود‏ ‏تا‏ ‏متكى‏ ‏بر‏ ‏اين‏ ‏دو،‏ ‏بتواند‏ ‏پيام‏ ‏عظيم‏ ‏پروردگار‏ ‏را‏ ‏براى‏ ‏خيل‏ ‏گسترده‏ ‏بشر‏ ‏تا‏ ‏قيام‏ ‏قيامت‏ ‏به‏ ‏ارمغان‏ ‏آورد‏.
‏اندكى‏ ‏تأمل‏ ‏در‏ ‏ابعاد‏ ‏اين‏ ‏رسالت‏ ‏بزرگ،‏ ‏عظمت‏ ‏زايدالوصف‏ ‏آن‏ ‏را‏ ‏آشكار‏ ‏مى‏ ‏سازد‏: «‏هدايت‏ ‏براى‏ ‏همه‏ ‏بشريت‏»‏ ‏در‏ ‏اين‏ ‏ميان،‏ ‏قرآن‏ ‏كريم‏ ‏به‏ ‏عنوان‏ ‏سند‏ ‏رسالت‏ ‏نبوى،‏ ‏به‏ ‏تعبيرى‏ ‏كه‏ ‏در‏ : «‏روشنگر‏ ‏همه‏ ‏چيز‏»‏ (‏نحل‏ ۸۹) ‏مى‏ ‏باشد‏ ‏و‏ ‏از‏ ‏سوى‏ ‏ديگر‏ ‏در‏ ‏آيات‏ ‏متعددى،‏ ‏رسول‏ ‏اكرم‏(‏ص‏) ‏را‏ ‏مفسر‏ ‏و‏ ‏تبيين‏
‏نبوت‏........................‏..................................................‏.........‏............. &‏ 2
‏كننده‏ ‏آيات‏ ‏معرفى‏ ‏مى‏ ‏كند،‏ ‏از‏ ‏جمله‏ ‏مى‏ ‏فرمايد‏: «‏و‏ ‏قرآن‏ ‏را‏ ‏بر‏ ‏تو‏ ‏فروفرستاديم‏ ‏تا‏ ‏براى‏ ‏مردم،‏ ‏آنچه‏ ‏را‏ ‏بر‏ ‏آنها‏ ‏نازل‏ ‏شده‏ ‏توضيح‏ ‏دهى‏»‏ (‏نحل‏۴۴)
‏اكنون‏ ‏اين‏ ‏سؤال‏ ‏به‏ ‏ذهن‏ ‏مى‏ ‏آيد‏ ‏كه‏ ‏اگر‏ ‏پيامبر‏(‏ص‏) ‏همه‏ ‏هدايت‏ ‏را‏ ‏براى‏ ‏همه‏ ‏بشر‏ ‏آورده‏ ‏و‏ ‏دستمايه‏ ‏اين‏ ‏هدايت‏ ‏قرآنى‏ ‏است‏ ‏كه‏ ‏مفسر‏ ‏آن‏ ‏نيز‏ ‏شخص‏ ‏رسول‏ ‏گرامى‏(‏ص‏) ‏است،‏ ‏جايگاه‏ ‏امامت‏ ‏چيست؟
‏به‏ ‏تعبير‏ ‏ديگر‏ ‏اين‏ ‏كه‏ ‏شيعه‏ ‏معتقد‏ ‏است‏: «‏امامت،‏ ‏ادامه‏ ‏شأن‏ ‏هدايتگرى‏ ‏رسول‏ ‏خدا‏(‏ص‏) ‏است‏»‏ ‏با‏ ‏مبانى‏ ‏فوق‏ ‏چگونه‏ ‏جمع‏ ‏مى‏ ‏شود؟‏ ‏به‏ ‏عبارت‏ ‏ديگر‏ ‏آيا‏ ‏آن‏ ‏چه‏ ‏شيعه‏ ‏درباره‏ ‏امامت‏ ‏عقيده‏ ‏دارد،‏ ‏با‏ ‏مسأله‏ «‏ختم‏ ‏نبوت‏»‏ ‏چگونه‏ ‏جمع‏ ‏مى‏ ‏شود‏ ‏و‏ ‏نياز‏ ‏به‏ ‏امام،‏ ‏پس‏ ‏از‏ ‏پيامبر‏(‏ص‏) ‏و‏ ‏با‏ ‏وجود‏ ‏بقاى‏ ‏قرآن‏ ‏كريم‏ ‏در‏ ‏چيست؟
‏پاسخ‏ ‏را‏ ‏ابتدا‏ ‏از‏ ‏بيان‏ «‏شكافنده‏ ‏علوم‏»‏ ‏امام‏ ‏باقر‏(‏ع‏) ‏مى‏ ‏شنويم‏: ‏راوى‏ ‏در‏ ‏ضمن‏ ‏گفت‏ ‏وگويى‏ ‏در‏ ‏باب‏ ‏نياز‏ ‏امت‏ ‏به‏ ‏امام‏ ‏پس‏ ‏از‏ ‏پيامبر‏(‏ص‏) ‏مى‏ ‏پرسند‏: «‏آيا‏ ‏قرآن‏ ‏براى‏ ‏امت‏ ‏كافى‏ ‏نيست؟‏»‏ ‏امام‏ ‏مى‏ ‏فرمايند‏: «‏بله‏ ‏كافى‏ ‏است‏»‏. ‏چنان‏ ‏چه‏ ‏تفسيركننده‏ ‏اى‏ (‏كه‏ ‏حقايق‏ ‏قرآن‏ ‏را‏ ‏وز‏ ‏حدس‏ ‏و‏ ‏گمان‏ ‏خويش‏ ‏را‏ ‏بيان‏ ‏نمايد‏) ‏بيايند‏.»
‏راوى‏ ‏مجدداً‏ ‏مى‏ ‏پرسد‏: «‏آيا‏ ‏رسول‏ ‏خدا‏ (‏ص‏) ‏قرآن‏ ‏را‏ ‏تفسير‏ ‏ننمودند؟‏»‏ ‏امام‏ ‏پاسخ‏ ‏مى‏ ‏دهند‏: «‏بله‏ ‏قرآن‏ ‏را‏ (‏به‏ ‏طور‏ ‏كامل‏) ‏براى‏ ‏يك‏ ‏نفر‏ ‏تفسير‏
‏نبوت‏........................‏..................................................‏.........‏............. &‏ 3
‏فرمود‏ ‏و‏ ‏مقام‏ ‏آن‏ ‏شخص‏ ‏را‏ ‏به‏ ‏امت‏ ‏معرفى‏ ‏نمود‏ ‏كه‏ ‏او‏ ‏على‏ ‏ابن‏ ‏ابى‏ ‏طالب‏(‏ع‏) ‏است‏.»
‏بنابراين‏ ‏امامت‏ ‏به‏ ‏معنى‏ ‏آن‏ ‏است‏ ‏كه‏ ‏شخصى‏ ‏در‏ ‏حد‏ ‏و‏ ‏اندازه‏ ‏پيامبر‏(‏ص‏) ‏علومى‏ ‏را‏ ‏كه‏ ‏از‏ ‏جانب‏ ‏خداوند‏ ‏بر‏ ‏سينه‏ ‏دريايى‏ ‏رسول‏(‏ص‏) ‏فرود‏ ‏آمده،‏ ‏از‏ ‏اينان‏ ‏دريافت‏ ‏كند‏ ‏و‏ ‏به‏ ‏مرور،‏ ‏در‏ ‏حد‏ ‏ظرفيت‏ ‏مخاطبان‏ ‏و‏ ‏اقتضاى‏ ‏شرايط‏ ‏به‏ ‏آنان‏ ‏منتقل‏ ‏فرمايد‏.
‏به‏ ‏پشتوانه‏ ‏اين‏ ‏علم‏ ‏عظيم‏ ‏است‏ ‏كه‏ ‏امير‏ ‏المؤمنين‏(‏ع‏) ‏كراراً‏ ‏فرياد‏ ‏مى‏ ‏زد‏: «‏قبل‏ ‏از‏ ‏آن‏ ‏كه‏ ‏مرا‏ ‏از‏ ‏دست‏ ‏دهيد،‏ ‏از‏ ‏من‏ ‏بپرسيد‏»‏ ‏و‏ ‏هرگز‏ ‏دامنه‏ ‏سؤال‏ ‏را‏ ‏محدود‏ ‏نساخت،‏ ‏اما‏ ‏اين‏ ‏مردمان‏ «‏على‏ ‏ناشناس‏»‏ ‏آن‏ ‏دوران‏ ‏بودند‏ ‏كه‏ ‏به‏ ‏فتنه‏ ‏ها‏ ‏دچار‏ ‏شده‏ ‏و‏ ‏على‏(‏ع‏) ‏را‏ ‏خانه‏ ‏نشين‏ ‏ساختند‏ ‏و‏ ‏در‏ ‏كنار‏ ‏دريا،‏ ‏لب‏ ‏تشنه‏ ‏جان‏ ‏دادند‏.
‏با‏ ‏اين‏ ‏وصف‏ ‏امامت‏ «‏ادامه‏ ‏هدايتگرى‏ ‏رسول‏ ‏خدا‏(‏ص‏) ‏با‏ ‏پشتوانه‏ ‏علم‏ ‏دريافتى‏ ‏از‏ ‏آن‏ ‏حضرت‏ ‏و‏ ‏متكى‏ ‏به‏ ‏حفظ‏ ‏و‏ ‏عصمت‏ ‏الهى‏»‏ ‏است‏ ‏و‏ ‏تعارضى‏ ‏با‏ ‏ختم‏ ‏نبوت‏ ‏ندارد‏.
‏به‏ ‏ديگر‏ ‏سخن،‏ ‏تمام‏ ‏محتواى‏ ‏عظيم‏ ‏رسالت‏ ‏الهى‏ ‏بر‏ ‏سينه‏ ‏رسول‏ ‏خدا‏(‏ص‏) ‏نازل‏ ‏گرديد‏ ‏و‏ ‏به‏ ‏تعبير‏ ‏اميرالمؤمنين‏(‏ع‏) ‏خطاب‏ ‏به‏ ‏پيامبر‏(‏ص‏) ‏پس‏ ‏از‏ ‏رحلت‏ ‏آن‏ ‏بزرگوار‏: «‏پدر‏ ‏و‏ ‏مادرم‏ ‏به‏ ‏فدايت،‏ ‏همانا‏ ‏با‏ ‏مرگ‏ ‏شما‏ ‏امرى‏ ‏قطع‏ ‏شد‏ ‏كه‏ ‏با‏ ‏مرگ‏ ‏هيچ‏ ‏كس‏ ‏قطع‏ ‏نشده‏ ‏بود،‏ ‏يعنى‏ ‏نبوت‏»‏ (‏نهج‎‏/‏خطبه‏۲۳۵) ‏اما‏ ‏آن‏ ‏چه‏ ‏از‏ ‏آسمان‏ ‏بر‏ ‏قلب‏ ‏پيامبر‏(‏ص‏) ‏فرود‏ ‏آمد،‏ ‏پس‏ ‏از‏
‏نبوت‏........................‏..................................................‏.........‏............. &‏ 4
‏حضرت‏ ‏توسط‏ «‏در‏ ‏شهر‏ ‏علم‏ ‏او‏»‏ ‏يعنى‏ ‏على‏(‏ع‏) ‏به‏ ‏مردم‏ ‏مى‏ ‏رسيد،‏ ‏با‏ ‏همان‏ ‏صيانت‏ ‏الهى‏ ‏كه‏ ‏تضمين‏ ‏كننده‏ ‏سلامت‏ ‏پيام‏ ‏و‏ ‏ابلاغ‏ ‏صحيح‏ ‏و‏ ‏كامل‏ ‏آن‏ ‏بود‏ ‏و‏ ‏اين‏ ‏يعنى‏ ‏علم‏ ‏و‏ ‏عصمت‏ ‏امام‏. ‏اين‏ ‏است‏ ‏رمز‏ ‏آن‏ ‏كه‏ ‏غدير‏ ‏در‏ ‏قرآن‏ ‏مايه‏ ‏كمال‏ ‏دين‏ ‏و‏ ‏تمام‏ ‏نعمت‏ ‏الهى‏ ‏شمرده‏ ‏شده‏ ‏و‏ ‏هموزن‏ ‏تمام‏ ‏رسالت‏ ‏رسول‏ ‏خدا‏(‏ص‏) ‏محسوب‏ ‏گرديده،‏ ‏زيرا‏ ‏غدير‏ ‏ضامن‏ ‏ادامه‏ ‏ابلاغ‏ ‏رسالت‏ ‏است‏. ‏ما‏ ‏در‏ ‏ادامه‏ ‏فرازهايى‏ ‏از‏ ‏خطابه‏ ‏سرنوشت‏ ‏ساز‏ ‏و‏ ‏خطير‏ ‏رسول‏ ‏خدا‏(‏ص‏) ‏در‏ ‏غدير‏ ‏خم‏ ‏را‏ ‏كه‏ ‏روشنگر‏ ‏مطالب‏ ‏پيش‏ ‏گفته‏ ‏است،‏ ‏ذكر‏ ‏مى‏ ‏كنيم‏:
‏رسول‏ ‏خدا‏ (‏ص‏) ‏در‏ ‏فرازى‏ ‏از‏ ‏خطابه‏ ‏فرمود‏:
‏خداوند‏ ‏چنين‏ ‏وحى‏ ‏ام‏ ‏فرستاد‏: «‏به‏ ‏نام‏ ‏خداوند‏ ‏همه‏ ‏مهر‏ ‏مهرورز‏. ‏اى‏ ‏فرستاده‏ ‏ما‏! ‏آنچه‏ ‏از‏ ‏سوى‏ ‏پروردگارت‏ ‏درباره‏ ‏على‏ ‏و‏ ‏خلافت‏ ‏او‏ ‏بر‏ ‏تو‏ ‏فرود‏ ‏آمده،‏ ‏بر‏ ‏مردم‏ ‏ابلاغ‏ ‏كن‏ ‏وگرنه‏ ‏رسالت‏ ‏خداوندى‏ ‏را‏ ‏به‏ ‏انجام‏ ‏نرسانده‏ ‏اى‏ ‏و‏ ‏او‏ ‏تو‏ ‏را‏ ‏از‏ ‏آسيب‏ ‏مردمان‏ ‏نگاه‏ ‏مى‏ ‏دارد‏.»
‏هان‏ ‏مردمان‏! ‏آنچه‏ ‏بر‏ ‏من‏ ‏فرود‏ ‏آمده‏ ‏در‏ ‏تبليغ‏ ‏آن‏ ‏كوتاهى‏ ‏نكرده‏ ‏ام‏ ‏و‏ ‏حال‏ ‏برايتان‏ ‏سبب‏ ‏نزول‏ ‏آيه‏ ‏را‏ ‏بيان‏ ‏مى‏ ‏كنم‏: ‏همانا‏ ‏جبرئيل‏ ‏سه‏ ‏مرتبه‏ ‏بر‏ ‏من‏ ‏فرود‏ ‏آمد‏ ‏از‏ ‏سوى‏ ‏سلام،‏ ‏پروردگارم‏ - ‏كه‏ ‏تنها‏ ‏او‏ ‏سلام‏ ‏است‏ - ‏فرمانى‏ ‏آورد‏ ‏كه‏ ‏در‏ ‏اين‏ ‏مكان‏ ‏به‏ ‏پا‏ ‏خيزم‏ ‏و‏ ‏به‏ ‏هر‏ ‏سفيد‏ ‏و‏ ‏سياهى‏ ‏اعلام‏ ‏كنم‏ ‏كه‏ ‏على‏ ‏بن‏ ‏ابى‏ ‏طالب،‏ ‏برادر،‏ ‏وصى‏ ‏و‏ ‏جانشين‏ ‏من‏ ‏در‏ ‏ميان‏ ‏امت‏ ‏و‏ ‏امام‏ ‏پس‏ ‏از‏ ‏من‏ ‏بوده‏. ‏جايگاه‏ ‏او‏ ‏نسبت‏ ‏به‏