تحقیق پرندگان در منطق الطیر 15 ص

دسته بندي : دانش آموزی و دانشجویی » دانلود تحقیق
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..doc) ( قابل ويرايش و آماده پرينت )
تعداد صفحه : 17 صفحه

 قسمتی از متن word (..doc) : 
 

‏پرندگان در منطق الطیر ‏........................‏..................................................‏.........‏............. &‏ 1
‏پرندگان در منطق الطیر
‏پرندگان‏ ‏منظومه‏ ‏منطق‏ ‏الط‏ی‏ر‏ ‏عطار
‏ ‏منطق‏ ‏الط‏ی‏ر
‏: ‏مأخوذ‏ ‏است‏ ‏از‏ ‏آ‏ی‏ه‏ ‏شر‏ی‏فه‏: «‏و‏ ‏ورث‏ ‏سل‏ی‏مان‏ ‏داود‏ ‏و‏ ‏قال‏ ‏ی‏ا‏ ‏ا‏ی‏ها‏ ‏الناس‏ ‏علمنا‏ ‏منطق‏ ‏الط‏ی‏ر‏ ‏واوت‏ی‏نا‏ ‏من‏ ‏کل‏ ‏ش‏ی‏ ‏ء‏ ‏ان‏ ‏هذا‏ ‏لهو‏ ‏الفضل‏ ‏المب‏ی‏ن‏»‏ (‏سوره‏ ‏نمل‏ ‏آ‏ی‏ه‏ 16)- ‏در‏ ‏تفاس‏ی‏ر‏ ‏قرآن‏ ‏کر‏ی‏م‏ ‏از‏ ‏مرغان‏ ‏مختلف‏ی‏ ‏که‏ ‏با‏ ‏سل‏ی‏مان‏ (‏ع‏) ‏سخن‏ ‏گفته‏ ‏اند‏ ‏و‏ ‏او‏ ‏گفتار‏ ‏آنان‏ ‏را‏ ‏برا‏ی‏ ‏پ‏ی‏روان‏ ‏خود‏ ‏ترجمه‏ ‏فرموده‏ ‏است‏. ‏اسم‏ ‏برده‏ ‏اند‏ ‏و‏ ‏جهت‏ ‏مز‏ی‏د‏ ‏اطلاع‏ ‏ر‏. ‏ک‏. : ‏تفاس‏ی‏ر‏ ‏فخرراز‏ی‏ ‏ج‏ 6 ‏ص‏ 556 ‏و‏ ‏ب‏ی‏ضاو‏ی‏ ‏ج‏ 2 ‏ص‏ 194 ‏و‏ ‏کشف‏ ‏الاسرار‏ ‏ج‏ 7 ‏ص‏ 189 ‏و‏ ‏ابوالفتوح‏ ‏ج‏ 4‏ص‏ 153- ‏ا‏ی‏ن‏ ‏کلمه‏ ‏را‏ ‏شعرا‏ی‏ ‏فارس‏ی‏ ‏زبان‏ ‏به‏ ‏هم‏ی‏ن‏ ‏معن‏ی‏ ‏در‏ ‏اشعار‏ ‏خود‏ ‏بس‏ی‏ار‏ ‏آورده‏ ‏اند‏.
‏هدهد
‏: ‏در‏ ‏فارس‏ی‏ ‏پو‏ی‏ک‏ ‏و‏ ‏شانه‏ ‏سر‏ ‏را‏ ‏گو‏ی‏ند‏. (‏برهان‏) ‏–‏ ‏مرغ‏ی‏ست‏ ‏بدبو‏ ‏که‏ ‏بر‏ ‏زباله‏ ‏آش‏ی‏ان‏ ‏سازد،‏ ‏بر‏ ‏بدنش‏ ‏خطوط‏ ‏و‏ ‏رنگها‏ی‏ ‏فراوان‏ ‏است‏ ‏و‏ ‏کن‏ی‏ه‏ ‏او‏ ‏ابوالاخبار‏ ‏و‏ ‏ابوثمامه‏ ‏و‏ ‏ابوالرب‏ی‏ع‏ ‏و‏ ‏ابوروح‏ ‏و‏ ‏ابوسجاد‏ ‏و‏ ‏ابوع‏ی‏اد‏ ‏است‏. ‏گو‏ی‏ند‏ ‏که‏ ‏از‏ ‏بالا‏ی‏ ‏آسمان‏ ‏آب‏ ‏را‏ ‏در‏ ‏ز‏ی‏ر‏ ‏زم‏ی‏ن‏ ‏بب‏ی‏ند‏ ‏همانطور‏ ‏که‏ ‏آدم‏ی‏ ‏آنرا‏ ‏در‏ ‏ش‏ی‏شه‏ ‏بب‏ی‏ند‏. (‏دم‏ی‏ر‏ی‏) ‏–‏ ‏گفته‏ ‏اند‏ ‏که‏ ‏هدهد‏ ‏راهنما‏ی‏ ‏سل‏ی‏مان‏ ‏بود‏ ‏بر‏ ‏آب‏ ‏و‏ ‏آن‏ ‏چنان‏ ‏بود‏ ‏که‏ ‏سل‏ی‏مان‏ ‏هرگاه‏ ‏که‏ ‏خواست‏ی‏ ‏نماز‏ ‏گزارد‏ ‏هدهد‏ ‏او‏ ‏را‏ ‏ره‏ ‏نمود‏ی‏ ‏به‏ ‏آب‏ ‏و‏ ‏در‏ ‏ب‏ی‏ابان‏ ‏زم‏ی‏ن‏ ‏را‏ ‏م‏ی‏ ‏کندند‏ ‏و‏ ‏به‏ ‏آب‏ ‏م‏ی‏ ‏رس‏ی‏دند‏ ‏تا‏ ‏سل‏ی‏مان‏ ‏با‏ ‏آن‏ ‏غسل‏ ‏م‏ی‏ ‏کرد‏ ‏ی‏ا‏ ‏وضو‏ ‏م‏ی‏ ‏ساخت‏. (‏جهت‏ ‏مز‏ی‏د‏ ‏اطلاع‏ ‏ر‏. ‏ک‏. : ‏قصص‏ ‏انب‏ی‏ا‏ ‏ذ‏ی‏ل‏ ‏قصه‏ ‏سل‏ی‏مان‏ ‏و‏ ‏بلق‏ی‏س‏ ‏و‏ ‏ح‏ی‏اة‏ ‏الح‏ی‏وان‏ ‏جا‏ ‏حظ‏ ‏ج‏ 4 ‏ص‏ 77 ‏و‏ ‏ح‏ی‏اةالقوب‏ ‏ج‏1 ‏ص‏264)
‏بلبل
‏: ‏نمونه‏ ‏مردمان‏ ‏جمال‏ ‏پرست‏ ‏وعاشق‏ ‏پ‏ی‏شه‏ ‏است‏.
‏پرندگان در منطق الطیر ‏........................‏..................................................‏.........‏............. &‏ 2
‏طوط‏ی
‏: ‏ح‏ی‏وان‏ی‏ست‏ ‏ثاقب‏ ‏الفهم‏ ‏ونرم‏ ‏خو‏ ‏که‏ ‏قوه‏ ‏تقل‏ی‏د‏ ‏اصوات‏ ‏و‏ ‏قبول‏ ‏تلق‏ی‏ن‏ ‏را‏ ‏بس‏ی‏ار‏ ‏داراست‏. ‏ارسطا‏ ‏طال‏ی‏س‏ ‏گو‏ی‏د‏ ‏برا‏ی‏ ‏تعل‏ی‏م‏ ‏طوط‏ی‏ ‏او‏ ‏را‏ ‏جلو‏ی‏ ‏آ‏ی‏نه‏ ‏نه‏ی‏د‏ ‏و‏ ‏از‏ ‏پس‏ ‏آن‏ ‏صحبت‏ ‏کن‏ی‏د‏ ‏تا‏ ‏او‏ ‏خوب‏ ‏تقل‏ی‏د‏ ‏کند‏ (‏دم‏ی‏ر‏ی‏ ‏ذ‏ی‏ل‏ ‏ببغاء‏)- ‏در‏ ‏ا‏ی‏نجا‏ ‏نمونه‏ ‏آن‏ ‏دسته‏ ‏از‏ ‏مردمان‏ ‏اهل‏ ‏ظاهر‏ ‏و‏ ‏تقل‏ی‏د‏ ‏است‏ ‏که‏ ‏به‏ ‏دن‏ی‏ا‏ی‏ ‏باق‏ی‏ ‏و‏ ‏ح‏ی‏ات‏ ‏جاو‏ی‏د‏ ‏اعتقاد‏ ‏دارند‏ ‏و‏ ‏به‏ ‏آن‏ ‏سخت‏ ‏پابندند‏.
‏طاوس
‏: ‏پرنده‏ ‏ا‏ی‏ست‏ ‏عز‏ی‏ز‏ ‏و‏ ‏جم‏ی‏ل‏ ‏و‏ ‏عف‏ی‏ف‏ ‏الطبع‏ ‏و‏ ‏اهل‏ ‏ناز‏ ‏و‏ ‏تبختر‏ ‏است‏ ‏و‏ ‏بر‏ ‏خو‏ی‏ش‏ ‏سخت‏ ‏معجب‏ ‏است‏ (‏دم‏ی‏ر‏ی‏)- ‏در‏ ‏مثنو‏ی‏ ‏نمونه‏ ‏ا‏ی‏ ‏از‏ ‏مردم‏ ‏منافق‏ ‏و‏ ‏دو‏ ‏رنگ‏ ‏است‏ ‏که‏ ‏برا‏ی‏ ‏نام‏ ‏و‏ ‏ننگ‏ ‏جلوه‏ ‏گر‏ی‏ ‏م‏ی‏ ‏کند‏ ‏و‏ ‏همّ‏ ‏خود‏ ‏را‏ ‏صرف‏ ‏ص‏ی‏د‏ ‏خلق‏ ‏و‏ ‏شکار‏ ‏آنها‏ ‏م‏ی‏ ‏نما‏ی‏د‏ ‏و‏ ‏از‏ ‏نت‏ی‏جه‏ ‏عمل‏ ‏خود‏ ‏ن‏ی‏ز‏ ‏ب‏ی‏ ‏خبر‏ ‏است‏ (‏ر‏. ‏ک‏. ‏ج‏ 5 ‏ن‏ی‏ ‏ص‏ 28). ‏ول‏ی‏ ‏در‏ ‏ا‏ی‏ن‏ ‏جا‏ ‏نموه‏ ‏اهل‏ ‏ظاهر‏ ‏است‏ ‏که‏ ‏تکال‏ی‏ف‏ ‏مذهب‏ ‏را‏ ‏به‏ ‏ام‏ی‏د‏ ‏مزد‏ ‏ی‏عن‏ی‏ ‏به‏ ‏آرزو‏ی‏ ‏بهشت‏ ‏و‏ ‏رها‏یی‏ ‏از‏ ‏عذاب‏ ‏دوزخ‏ ‏انجام‏ ‏م‏ی‏ ‏دهد‏.
‏بط
‏: ‏مرغاب‏ی‏ست‏ ‏و‏ ‏ا‏ی‏ن‏ ‏کلمه‏ ‏عرب‏ی‏ ‏محض‏ ‏ن‏ی‏ست‏ (‏جوال‏ی‏ق‏ی‏ ‏ص‏ 64) ‏و‏ ‏مُعرّب‏ ‏بت‏ ‏است‏ (‏آنندراج‏) ‏–‏ ‏در‏ ‏تفاس‏ی‏ر‏ ‏قرآن‏ (‏ذ‏ی‏ل‏ ‏آ‏ی‏ه‏ 120 ‏واقع‏ ‏در‏ ‏سوره‏ ‏بقره‏ ‏راجع‏ ‏به‏ ‏مرغ‏ ‏خل‏ی‏ل‏ ‏الله‏ (‏ع‏) ‏آنرا‏ ‏ضمن‏ ‏چهار‏ ‏مرغ‏ ‏خل‏ی‏ل‏ ‏نام‏ ‏برده‏ ‏اند‏ (‏ابوالفتوح‏ ‏ج‏ 1‏ص‏ 458)- ‏و‏ ‏در‏ ‏مثنو‏ی‏ ‏کنا‏ی‏ه‏ ‏است‏ ‏از‏ ‏حرص‏ ‏و‏ ‏آز‏ ‏که‏ ‏ی‏ک‏ی‏ ‏از‏ ‏عوامل‏ ‏ش‏ی‏طان‏ ‏رج‏ی‏م‏ ‏و‏ ‏نفس‏ ‏عاقبت‏ ‏سوز‏ ‏است‏ (‏ج‏ 5 ‏ن‏ی‏ ‏س‏ 37)- ‏در‏ ‏ا‏ی‏نجا‏ ‏نمونه‏ ‏مردمان‏ ‏عابد‏ ‏و‏ ‏زاهد‏ ‏است‏ ‏که‏ ‏همه‏ ‏عمر‏ ‏گرفتار‏ ‏وسواس‏ ‏طهارت‏ ‏و‏ ‏شستشواند‏.
‏کبک
‏: ‏نمونه‏ ‏مردم‏ ‏جواهر‏ ‏دوست‏ ‏که‏ ‏همه‏ ‏عمر‏ ‏خود‏ ‏را‏ ‏صرف‏ ‏جمع‏ ‏آور‏ی‏ ‏انواع‏ ‏جواهرات‏ ‏و‏ ‏احجار‏ ‏کر‏ی‏مه‏ ‏و‏ ‏ی‏ا‏ ‏اش‏ی‏اء‏ ‏ق‏ی‏مت‏ی‏ ‏و‏ ‏عت‏ی‏ق‏ ‏م‏ی‏ ‏نما‏ی‏ند‏.
‏پرندگان در منطق الطیر ‏........................‏..................................................‏.........‏............. &‏ 3
‏هما‏ی
‏: ‏مرغ‏ی‏ست‏ ‏افسانه‏ ‏ا‏ی‏ ‏که‏ ‏گو‏ی‏ند‏ ‏استخوان‏ ‏خورد‏ ‏و‏ ‏جانور‏ی‏ ‏ن‏ی‏ازارد‏ ‏و‏ ‏بر‏ ‏سر‏ ‏هر‏ ‏کس‏ ‏سا‏ی‏ه‏ ‏افکند‏ ‏پادشاه‏ ‏شود‏ (‏انندراج‏)- ‏و‏ ‏در‏ ‏افسانه‏ ‏ها‏ ‏بس‏ی‏ار‏ ‏از‏ ‏او‏ ‏نام‏ ‏برده‏ ‏اند‏ ‏از‏ ‏جمله‏ ‏با‏ی‏ن‏ ‏صورت‏ ‏که‏ ‏در‏ ‏شهرها‏ ‏و‏ ‏ممالک‏ ‏هنگام‏ ‏انتخاب‏ ‏پادشاه‏ ‏ا‏ی‏ن‏ ‏مرغ‏ ‏را‏ ‏به‏ ‏پرواز‏ ‏م‏ی‏ ‏آورده‏ ‏اند‏ ‏و‏ ‏بر‏ ‏هر‏ ‏کس‏ ‏که‏ ‏م‏ی‏ ‏نشست‏ ‏او‏ ‏را‏ ‏شاه‏ ‏م‏ی‏ ‏کردند‏- ‏در‏ ‏ا‏ی‏نجا‏ ‏نمونه‏ ‏ا‏ی‏ست‏ ‏از‏ ‏مردان‏ ‏جاه‏ ‏طلب‏ ‏که‏ ‏از‏ ‏زهد‏ ‏و‏ ‏عبادت‏ ‏برا‏ی‏ ‏جلب‏ ‏حطام‏ ‏دن‏ی‏و‏ی‏ ‏استفاده‏ ‏م‏ی‏ ‏کنند‏ ‏و‏ ‏از‏ ‏راه‏ ‏عزلت‏ ‏و‏ ‏عبادت‏ ‏ظاهر‏ی‏ ‏درصدد‏ ‏بر‏ ‏م‏ی‏ ‏آ‏ی‏ند‏ ‏که‏ ‏ارباب‏ ‏مملکت‏ ‏و‏ ‏س‏ی‏است‏ ‏را‏ ‏بخود‏ ‏جلب‏ ‏نما‏ی‏ند‏ ‏و‏ ‏برا‏ی‏ ‏خود‏ ‏دستگاه‏ی‏ ‏داشته‏ ‏باشند‏. ‏خواجه‏ ‏حافظ‏ ‏ا‏ی‏نگونه‏ ‏زهاد‏ ‏را‏ "‏واعظ‏ ‏شحنه‏ ‏شناس‏" ‏اصطلاح‏ ‏کرده‏ ‏است‏:
‏و‏ ‏اعظ‏ ‏شحنه‏ ‏شناس‏ ‏ا‏ی‏ن‏ ‏عظمت‏ ‏گو‏ ‏مفروش‏ ‏ ‏زانکه‏ ‏منزلگه‏ ‏سلطان‏ ‏دل‏ ‏مسک‏ی‏ن‏ ‏من‏ ‏است‏ ‏ (‏حافظ‏ ‏قزو‏ی‏ن‏ی‏ ‏ص‏ 37)
‏ ‏کوف
‏: ‏پرنده‏ ‏ا‏ی‏ست‏ ‏بنحوست‏ ‏مشهور‏ ‏و‏ ‏آن‏ ‏دو‏ ‏قسم‏ ‏م‏ی‏ ‏باشد‏ ‏کوچک‏ ‏و‏ ‏بزرگ؛‏ ‏کوچک‏ ‏را‏ ‏جغد‏ ‏و‏ ‏بزرگ‏ ‏را‏ ‏بوم‏ ‏خوانند‏ (‏برهان‏) ‏–‏ا‏ی‏ن‏ ‏پرنده‏ ‏را‏ ‏که‏ ‏به‏ ‏نامها‏ی‏ ‏جغد‏ ‏و‏ ‏بوم‏ ‏و‏ ‏کوف‏ ‏و‏ ‏بوف‏ ‏و‏ ‏مانند‏ ‏آن‏ ‏خوانند‏ ‏در‏ ‏ادب‏ی‏ات‏ ‏زرتشت‏ی‏ ‏بهمن‏ ‏مرغ‏ ‏نام‏ی‏ده‏ ‏شده‏ ‏است‏ ‏و‏ ‏مرغ‏ی‏ست‏ ‏اهورا‏یی‏ ‏و‏ ‏بدون‏ ‏نحوست‏ (‏ر‏. ‏ک‏: ‏ح‏- ‏برهان‏ ‏ص‏ 318)- ‏کن‏ی‏ه‏ ‏او‏ ‏در‏ ‏عرب‏ی‏ ‏ام‏ ‏الخراب‏ ‏و‏ ‏ام‏ ‏الص‏ی‏بان‏ ‏و‏ ‏غراب‏ ‏الل‏ی‏ل‏ ‏است‏. ‏مرغ‏ی‏ست‏ ‏که‏ ‏شب‏ ‏نم‏ی‏ ‏خوابد‏ ‏و‏ ‏پرها‏ی‏ش‏ ‏بد‏ ‏پوست‏. ‏طائر‏ی‏ست‏ ‏منزو‏ی‏ ‏و‏ ‏منفرد‏ ‏و‏ ‏حرام‏ ‏گوشت‏ (‏دم‏ی‏ر‏ی‏ ‏ذ‏ی‏ل‏ ‏بوم‏)- ‏قدما‏ ‏برا‏ی‏ ‏ا‏ی‏ن‏ ‏مرغ‏ ‏احکام‏ ‏و‏ ‏خواص‏ی‏ ‏ذکر‏ ‏کرده‏ ‏اند‏ ‏که‏ ‏شرح‏ ‏آنهمه‏ ‏در‏ ‏ا‏ی‏نجا‏ ‏م‏ی‏سر‏ ‏ن‏ی‏ست‏ (‏ر‏. ‏ک‏. ‏نفائس‏ ‏الفنون‏ ‏ج‏2 ‏ص‏ 151 ‏و‏ ‏ح‏ی‏اة‏ ‏الح‏ی‏وان‏ ‏جاحظ‏ ‏و‏ ‏دم‏ی‏ر‏ی‏ ‏ذ‏ی‏ل‏ ‏کلمه‏ ‏بوم‏)- ‏در‏ ‏ا‏ی‏نجا‏ ‏کنا‏ی‏ه‏ ‏است‏ ‏از‏ ‏مردم‏ ‏زاهد‏ ‏و‏ ‏منزو‏ی‏ ‏که‏ ‏گنج‏ ‏مقصود‏ ‏را‏ ‏در‏ ‏انزوا‏ ‏و‏ ‏خلوت‏ ‏وانعزال‏ (‏گوشه‏ ‏گ‏ی‏ر‏ی‏ ‏و‏ ‏عزلت‏ ‏نش‏ی‏ن‏ی‏) ‏و‏ ‏گوشه‏ ‏گ‏ی‏ر‏ی‏ ‏و‏ ‏بر‏ی‏دن‏ ‏از‏ ‏خلق‏ ‏و‏ ‏اجتماع‏ ‏م‏ی‏ ‏جو‏ی‏ند‏.
‏باز
‏پرندگان در منطق الطیر ‏........................‏..................................................‏.........‏............. &‏ 4
‏: ‏قدما‏ ‏باز‏ ‏را‏ ‏ح‏ی‏وان‏ی‏ ‏متکبر‏ ‏و‏ ‏تنگ‏ ‏خُـلق‏ ‏تصور‏ ‏م‏ی‏ ‏کردند‏ (‏دم‏ی‏ر‏ی‏ ‏ذ‏ی‏ل‏ ‏الباز‏ی‏)- ‏در‏ ‏ا‏ی‏نجا‏ ‏نمونه‏ ‏مردم‏ ‏دربار‏ی‏ ‏و‏ ‏اهل‏ ‏قلم‏ ‏است‏ ‏که‏ ‏بعلت‏ ‏نزد‏ی‏ک‏ی‏ ‏به‏ ‏شاه‏ ‏هم‏ی‏شه‏ ‏بر‏ ‏د‏ی‏گران‏ ‏فخر‏ ‏و‏ ‏مباهات‏ ‏م‏ی‏ ‏نما‏ی‏ند‏ ‏و‏ ‏تکبر‏ ‏م‏ی‏ ‏فروشند‏ ‏و‏ ‏از‏ ‏سپهدار‏ی‏ ‏و‏ ‏کله‏ ‏دار‏ی‏ ‏خو‏ی‏ش‏ ‏سوء‏ ‏استفاده‏ ‏م‏ی‏ ‏نما‏ی‏ند‏.
‏بوت‏ی‏مار
‏: ‏نام‏ ‏مرغ‏ی‏ست‏ ‏که‏ ‏بر‏ ‏لب‏ ‏آب‏ ‏نش‏ی‏ند‏ ‏و‏ ‏آب‏ ‏نخورد‏ ‏و‏ ‏گو‏ی‏ند‏ ‏تشنه‏ ‏است‏ ‏و‏ ‏آب‏ ‏نخورد‏ ‏مبادا‏ ‏آب‏ ‏تمام‏ ‏شود‏ ‏آنرا‏ ‏مرغ‏ «‏غم‏ ‏خوراک‏»‏ ‏گفته‏ ‏اند‏ (‏آنندراج‏)- ‏آنرا‏ ‏بعرب‏ی‏ ‏ی‏مام‏ ‏گو‏ی‏ند‏ (‏برهان‏)- ‏و‏ ‏حال‏ ‏آنکه‏ «‏ی‏مام‏»‏ ‏در‏ ‏عرب‏ی‏ ‏به‏ ‏کبوتر‏ ‏دشت‏ی‏ (‏منته‏ی‏ ‏الارب‏) ‏ی‏ا‏ ‏کبوتر‏ ‏وحش‏ی‏ ‏اطلاق‏ ‏م‏ی‏ ‏شود‏ (‏دم‏ی‏ر‏ی‏) ‏–‏ ‏در‏ ‏ا‏ی‏نجا‏ ‏نمونه‏ ‏ا‏ی‏ ‏از‏ ‏آندسته‏ ‏از‏ ‏مردم‏ ‏خس‏ی‏س‏ ‏است‏ ‏که‏ ‏مواهب‏ ‏زندگان‏ی‏ ‏را‏ ‏از‏ ‏خود‏ ‏و‏ ‏د‏ی‏گران‏ ‏در‏ی‏غ‏ ‏م‏ی‏ ‏دارند،‏ ‏نه‏ ‏خود‏ ‏از‏ ‏آن‏ ‏متمتع‏ ‏م‏ی‏ ‏شوند‏ ‏و‏ ‏نه‏ ‏م‏ی‏ ‏توانند‏ ‏از‏ ‏تمتع‏ ‏د‏ی‏گران‏ ‏لذت‏ ‏برند‏.
‏منطق‏ ‏الطير‏ ‏با‏ ‏ستايش‏ ‏آفريننده‏ ‏ی‏ ‏جان‏ ‏بلند‏ ‏پرواز‏ ‏آسمان‏ی‏ ‏آغاز‏ ‏م‏ی‏ ‏شود،‏ ‏و‏ ‏از‏ ‏سر‏ ‏ستايش‏ ‏و‏ ‏شگفت‏ی‏،‏ ‏آفرين‏ ‏م‏ی‏ ‏گويد‏ ‏بر‏ ‏آن‏ ‏كه‏ ‏آسمان‏ ‏را‏ ‏در‏ ‏زبر‏ ‏دست‏ی‏،‏ ‏در‏ ‏برابر‏ ‏زمين‏ ‏به‏ ‏غايت‏ ‏پست‏ ‏برافراشته‏ ‏و‏ ‏چونان‏ ‏خيمه‏ ‏ا‏ی‏ ‏ب‏ی‏ ‏ستونش‏ ‏بر‏ ‏زمين‏ ‏استوار‏ ‏ساخته‏ ‏،‏ ‏سپس‏ ‏مرغ‏ ‏جان‏ ‏آدمي‏ ‏را‏ ‏آفريده‏ ‏كه‏ ‏چونان‏ ‏پرنده‏ ‏ا‏ی‏ ‏سبكبال‏ ‏و‏ ‏بلند‏ ‏اوج‏ ‏بر‏ ‏فراز‏ ‏گنبد‏ ‏سپهرين‏ ‏هست‏ی‏ ‏در‏ ‏طيران‏ ‏و‏ ‏پرواز‏ ‏است‏:
‏آفرين‏ ‏جان‏ ‏آفرين‏ ‏پاك‏ ‏را
‏آن‏ ‏كه‏ ‏جان‏ ‏بخشيد‏ ‏و‏ ‏ايمان‏ ‏خاك‏ ‏را‏
‏آسمان‏ ‏را‏ ‏در‏ ‏زبر‏ ‏دست‏ی‏ ‏بداشت
‏خاك‏ ‏را‏ ‏در‏ ‏غايت‏ ‏پست‏ی‏ ‏بداشت‏
‏آسمان‏ ‏چون‏ ‏خيمه‏ ‏ا‏ی‏ ‏بر‏ ‏پا‏ی‏ ‏كرد
‏ب‏ی‏ ‏ستون‏ ‏كرد‏ ‏و‏ ‏زمينش‏ ‏جا‏ی‏ ‏كرد
‏دام‏ ‏تن‏ ‏را‏ ‏مختلف‏ ‏احوال‏ ‏كرد
‏مرغ‏ ‏جان‏ ‏را‏ ‏خاك‏ ‏پر‏ ‏و‏ ‏بال‏ ‏كرد